(1مهارت‌های مربوط به امرار معاش مانند این که چگونه فرد مشغول کار شود.  .
    در این مرحله با افزایش سطح دانش و معلومات شهروندان، آنها را برای کسب یک حرفه ی ویژه در جامعه آماده می‌سازیم. این توانایی نه تنها چرخه ی معیشت افراد را می‌چرخاند بلکه در تأمین سلامت روانی و اجتماعی آنان تأثیر مثبت می‌گذارد.

این مهارت توسط دوره های تحصیلی با گذراندن برنامه های درسی مصوب ، طی دوره های نظری همراه با آموزش های عملی مطلوب دست یافتنی می باشد.  
2 ) مهارت‌های مراقبت از خود مانند مصرف‌غذاهای سالم، درست مسواک زدن، ورزش و... .

    این مهارت‌ها به حفظ و نگهداری سلامت جسمانی افراد یاری می‌رساند. به خاطر بسپارید که این مهارت‌ها کم‌ارزش و بی‌اهمیت نیستند. سلامت روان و سلامت اجتماعی بر پایه‌های سلامتی جسمی استوار است. مصداق این سخن همان ضرب‌المثل معروف است که «عقل سالم در بدن سالم است».

    مهارت فوق با تلاش متولیان بهداشت و سلامت جسمی و تربیت بدنی در سطح آموزش و پرورش و ارگان ها و نهاد های وابسته قابل دستیابی است.                                                                         

3 ) مهارت‌هایی که برای پرداختن به موقعیت‌های پرخطر زندگی، آموزش داده می‌شوند.مانندتوانایی نه گفتن در مقابل فشار جمع جهت استفاده از مواد مخدر، توانایی مقابله با افسردگی در موقعیت‌های دشوار زندگی، کنترل خشم و عصبانیت و ...

    مهارت ذکر شده که در واقع مهم‌ترین بخش از آموزش مهارت‌های زندگی به این قسمت مربوط می‌شود و منظور ما دراین نوشتار نیز اهمیت وضرورت این بخش از مهارت های زندگی است در حوزه ی روان (مشاوره و روانشناسی ) مورد پیگیری بوده و سپردن هریک از این حوزه ها به متخصصین مربوطه می تواند موجب افزایش صحت، دقت و تسریع انجام کار گردد.

    قطعا آموزش مهارت های زندگی در تمام سطوح جامعه ابزاری قوی در دست متولیان سلامت روانی جامعه برای توانمندسازی جوانان در ابعاد روانی و اجتماعی محسوب می‌شود که به افراد کمک می‌کند تا مثبت عمل نموده و با ارتقای ظرفیت روانشناختی افراد ، از مهمترین و بزرگترین راه های پیشگیری از بروز مشکلات روانی ، رفتاری و آسیب های اجتماعی است.

    بااین توصیف مهارت های زندگی، مهارت هایی هستند که برای افزایش توانایی‌های روانی، اجتماعی افراد آموزش داده می‌شوند و فرد را قادر می‌سازند که به طور موثر با مقتضیات وکشمکش های زندگی روبه رو شود، به عبارت دیگر هدف از آموزش مهارت‌های زندگی، افزایش توانایی‌های روانی- اجتماعی و در نهایت پیشگیری از ایجاد رفتارهای آسیب زننده به بهداشت و سلامت و ارتقای سطح سلامت روان افراد است.

مهارت‌های زندگی، دارای پنج حوزه ی اصلی است :

الف ) مقابله با هیجان‌ها و استرس‌ها.                                                                 .
ب ) خودآگاهی همدلانه.                                                                  .
ج ) ارتباطات اجتماعی و ارتباطات بین فردی.                                            .
د ) تفکر خلاق و تفکر نقادانه.

 هـ) تصمیم‌گیری و حل مساله.

    البته سازمان بهداشت جهانی، این مهارت ها را با عناوین ? ??گانه خودآگاهی، همدلی، ارتباط موثر، روابط بین فردی، مقابله با استرس، مدیریت بر هیجان ها، روش های حل مساله، تصمیم‌گیری، تفکر خلاق و تفکر نقدانه معرفی کرده که هر یک رمز برخورداری از یک زندگی مطلوب بدون تنش و استرس است.

                                                                                           ادامه دارد...  .